Een Parijs’ café in de jaren 60

Een Parijs’ café in de jaren 60. Heerlijke zin, heerlijke setting voor een boek. In het café van de verloren jeugd van Patrick Modiano (uit 2008) staat vol met heerlijke zinnen.

Geladen zinnen, die schitteren in eenvoud (‘Ze zei dat het voortaan te laat zou zijn om terug te gaan naar haar echtgenoot’) of regelslang dansen (‘In dit leven, dat soms veel weg heeft van een braakliggend terrein zonder wegwijzers, zou je tussen alle vluchtlijnen en verloren horizonnen een paar aanknopingspunten willen vinden en een soort kadaster opstellen, om niet langer het gevoel te hebben dat je stuurloos rondzwerft’).

Nobelprijswinnaar Modiano schreef een portret van de jonge Parisienne Louki, die dolend door het leven gaat en constant op de vlucht lijkt.… Lees verder

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Boeken

Haar sneeuwbal belandt op haar laarzen

De eerste sneeuw van deze winter. Het begon vanmiddag met wat natte sneeuw en je hoopt dan dat het blijft liggen. Gestaag ontstaat er een laagje. Heerlijk naar buiten kijken is dat. Rond een uur of zes ligt er een behoorlijk pak.

Tijd voor een wandeling door de wijk. Het is koud en al bijna helemaal donker. De sneeuw weerkaatst wat van het gele licht dat schijnt uit huizen waar tafels worden gedekt voor het avondeten.

Een moeder trekt een slee voort met daarop twee kinderen die zwijgend achter elkaar zitten. Er zijn meer kinderen buiten en ook vaders vermaken zich.… Lees verder

De meeste gordijnen zijn deze middag dicht

De afgelopen maanden heb ik veel thuisgewerkt en daardoor heb ik ook mijn eigen buurt wat beter leren kennen. Het studentenmeisje aan de overkant dat in haar eentje in haar kamer danst, de norse fietsenmaker met snor die testritjes op gerepareerde fietsen maakt, de stoet in wit geklede Eritreërs richting de kerk op zaterdagochtend.

Eén keer lag er een sekspop tussen de vuilniszakken aan de straat. Ik stond toevallig net buiten en de vuilnisjongen hield de pop bij haar haren omhoog. Ze had geen armen. ‘Het lijkt wel een sekspop’, zei ik. ‘Wajooo’, riep de jongen. ‘Hey moet je zien broer, een sekspop’, zei hij tegen zijn collega in de vuilniswagen.… Lees verder

Functioneel saaie Avonden

De Avonden van Gerard Reve herlezen, de klassieker uit 1947 over de handel en wandel van Frits van Egters (23) tussen 22 december 1946 en Oud en Nieuw. De eerste keer dat ik het las was ik zelf van Frits’ leeftijd en kwam ik tot de helft. Het lag nog een tijdje op mijn nachtkastje tot ik besloot het maar weer in de boekenkast te zetten. Ik vond het een onnoemelijk saai boek.

Het is onder sommigen blijkbaar een ding om het boek jaarlijks in december te herlezen. Een van die mensen zei me dat het inderdaad een vrij saai verhaal is, maar dat ik het moest zien als een portret van naoorlogs Nederland.… Lees verder

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Boeken

Als een pasgeboren kalf zwalk ik de woonkamer binnen

De deurbel gaat. Ik schrik wakker. Wie belt er nou in godsnaam op dit tijdstip aan? Hoe laat is het eigenlijk? Oh, half twee ’s middags. Ik stap uit bed en trek de eerste de beste broek aan die ik kan vinden. Als een pasgeboren kalf zwalk ik de woonkamer van ons appartement binnen, waar logee R. intussen ook al grommend wakker is geworden. Ik pak de hoorn van de intercom. ‘Hallo?’ ‘Hey’, zegt een vrouwenstem. De bovenbuurvrouw. ‘De deur wil niet open.’

Terwijl ik een trainingsvest aantrek loop ik de trap af naar de voordeur. Halverwege moet ik even de leuning vastpakken om mijn evenwicht te bewaren.… Lees verder