Een Parijs’ café in de jaren 60. Heerlijke zin, heerlijke setting voor een boek. In het café van de verloren jeugd van Patrick Modiano (uit 2008) staat vol met heerlijke zinnen.
Geladen zinnen, die schitteren in eenvoud (‘Ze zei dat het voortaan te laat zou zijn om terug te gaan naar haar echtgenoot’) of regelslang dansen (‘In dit leven, dat soms veel weg heeft van een braakliggend terrein zonder wegwijzers, zou je tussen alle vluchtlijnen en verloren horizonnen een paar aanknopingspunten willen vinden en een soort kadaster opstellen, om niet langer het gevoel te hebben dat je stuurloos rondzwerft’).
Nobelprijswinnaar Modiano schreef een portret van de jonge Parisienne Louki, die dolend door het leven gaat en constant op de vlucht lijkt.… Lees verder